Sabahın erken saatleri. Dolmuşlar, otobüsler işe giden yorgun insanlarla birlikte, cıvıl cıvıl, itiş kakış şakalaşan okul çocukları ile tıklım tıklım. Urla yönüne giden minibüs...
Ağaçların yapraklarını döktüğü tarihte arkadaş olmuştuk onunla. O zamana kadar mevsimlerin farkında değildim. Sultanahmet Meydanı'nda Yerebatan Sarayı'nın karşısında park kanepesinde oturmuş Halide Edib'i düşünüyordum....
Ah, kimselerin vakti yokDurup ince şeyleri anlamayaKalın fırçalarını kullanarak geçiyorlarEvler çocuklar mezarlar çizerek dünyaya
(Gülten Akın, İlk Yaz)
Londra’nın en çok sevdiğim şeyi iki katlı kırmızı...
Yemek masası elma ağaçları, asma ve envai çeşit çiçeklerin olduğu havuzlu bahçeye bakan büyük mutfağın boydan boya geniş penceresinin kenarına hazırlanmıştı. Oldum olası severim...
Nazire Ablalar Kemalpaşalıdır. Yaşlı annesi ve babasıyla bizim yanımızdaki, yangın kulesine benzeyen dapdaracık üç katlı, eski eve gelip yerleştiler. Mahalleliyle pek komşuluk yaptıkları yoktu....
Dar zamanlarda bölük pörçük cümlelerle, ya da renklerle hayalini kurduğum sanatsal şey birden bire zihnimde belirdiğinde, onun peşine takılıp gidememenin buruk çaresizliği… Göğüs kafesimden...
Düne kadar hayat gailesi, ideallerimiz , var oluş amacımız diye diye sırtımızda öylesine büyük sorumluluklar, ödevler, görevler yüklenmiş şekilde dörtnala koşuyorduk ki, sorsan baksan,...
Sekiz yaşındaydım. Her şey babamın bitpazarından getirdiği kırık parçaları yapıştırılmış pamuk prensesin porselen biblosu ile başladı. Sokakta bulduğum kırık porselen fincan, tabak parçaları, çeşitli...
İsterseniz küçük burjuva devrimciliği ya da konformistliği deyin, ama "düzeni toptan değiştiremedik bari kendi düzenimizi kuralım" yollu kendilerine küçük bir sosyalist komün kurma hayalleri...
En başta bayram mayram demeden dobra dobra söyleyeyim; parti tutmak takım tutmaya benzemez arkadaş!
Şunun şurasında üç beş gün sonra ülkemizde bu güne değin yapılmış...
