Gaziemirlileri'n hatıralarında önemli bir yer tutan 136 yıllık Seydiköy Tren İstasyonu binası altın günlerini yaşıyor. Anı Evi olarak yeniden hayat bulan bina restorasyonla gençleşecek
Ülkenin her köşesinde otlarla örtülmüş raylar ve köhneleşmiş tren istasyonları mühürlü hazineler gibi açılmayı beklerken Gaziemir Belediyesi tarihi Seydiköy Tren İstasyonu’nu sosyal hayata kazandırdı. Atıl ve mezbelelik haldeki binayı TCDD’den 10 yıllığına kiralayan Gaziemir Belediyesi, istasyonu yerel tarihi açığa kavuşturmak için anı evi haline getirdi. 10 Şubat 2011’de hizmete açılan anı evine Gaziemirliler de çok miktarda tarihi eşya bağışladı.
Duvarları eski fotoğraflarla süslü, eşyaları inceleyen Seydiköylüler’in çocukluk ve gençlik yıllarına dalıp gittiği anı evini 1,5 yılda 30 binden fazla ziyaretçi gezdi.
18 BİN TL ÖDENEK AYRILDI
Sıraya binanın restorasyonunu alan Gaziemir Belediyesi, gereken paranın yüzde 80’ini İzmir İl Özel İdaresi fonlarından kullanmaya hak kazandı. Özel İdare’den bina için 18 bin TL ödenek çıktı. Restorasyonla ilgili olarak çizim ihalesi tamamlandı. Yüksek Mimar Yusuf Perçin Erturan’ın hazırladığı restorasyon projesi ile, 1876 yılında inşa edilen binaya sonradan eklenen, özgün olmayan parçalar sökülerek, tarihi istasyon aslına uygun hale getirilecek. Binada, 1960’lı yıllardan önce açık olduğu belirlenen bekleme salonundaki ön duvar yıkılacak. Tütüncülük ve Seydiköylülerin meslekleri ile ilgili malzemelerinin sergilendiği bahçe bölümü de restorasyonla birlikte yeniden düzenlenecek.
DEMÄ°RYOLU TOPRAK ALTINDA
İzmir’in çok sayıdaki tren istasyonu arasında ayrıcalıklı yere sahip olan Seydiköy Tren İstasyonu; 19. yüzyılın sonlarında yapılmış. O dönem, İzmir’de özellikle yabancı uyruklular ile kente gelen yabancılar ve levantenler, eğlenme ve dinlenme için Buca, Bornova ve Seydiköy’e geliyordu. Buralar 19. yüzyılın ilk yarısı içinde varlıklı ailelerin yazlık köşklerinin bulunduğu yerler olarak da anılıyor. Bu banliyölerin sürekli iskan edilmesi, ancak ulaşım olanaklarının iyileştiği ve özellikle demiryolu bağlantılarının sağlandığı 1876 yılından sonra arttı. 1876 yılı Aralık ayında işletmeye açılan Gaziemir-Seydiköy bağlantısını, Seydiköylü Fotiadis (Seydiköylü zengin Rumlar’dan) ve Purser aileleri hattın yapım masrafları karşılayarak sağlamış, bu nedenle imtiyaz hakkını da almışlardı. Daha sonraki dönemlerde kullanılmayan demiryolu hattının üzeri kapatılarak toprak altına alındı, istasyon binası da kaderine terk edildi.
SON HEDÄ°YE, EN DEÄžERLÄ°SÄ°Â…
Anı Evi’ne en son bağışlanan eşya, bir dikiş makinesi oldu. Seydiköy’de ‘Ebe Anne’ olarak tanınan Mebrure Soyçetin, 1926 yılında tayin edildiği Seydiköy’e gelirken, çeyizindeki bu dikiş makinesini de getirmiş. 1986 yılında 84 yaşında ölen, 40 yıl görev yaptığı Gaziemir’de binlerce kişinin ‘Ebesi’ olarak hafızalara kazınmış. Ölümünden sonra adı bir parka verilen Mebrure Hanım’ın kullandığı ve halen çalışır durumdaki makine, gelini Hanife Soyçetin tarafından Anı Evi’ne bağışlandı.